Historia muzyki baroku

Barok – kolejna epoka

Barok – zarys epoki

Nazwa barok pochodzi od słowa “barocco”, czyli perła o nieokreślonych kształtach. W tej nazwie zawarta jest częściowo specyfika całej epoki. Główne cechy baroku to przede wszystkim bogata symbolika i próba zastąpienia racjonalizmu jak najmocniejszym wpływem na odbiorcę. Dlatego też sztuka baroku musiała być bardzo efektowna, tak by przyciągać uwagę widza, czy słuchacza. Nie oznacza to oczywiście kompletnego odwrotu od nauki i rozwoju umysłu ludzkiego. W baroku tworzyło wielu wybitnych myślicieli. Między innymi Galileusz, który wzmocnił renesansową teorię Mikołaja Kopernika o heliocentryzmie, powstał również pierwszy mikroskop, dzięki czemu mogły rozwijać się nauki przyrodnicze. Izaak Newton sormułował prawo powszechnego ciążenia i trzy fundamentalne zasady dynamiki znane nam do dziś. W baroku rozwijała się również filozofia, z takimi myślicielami jak Kartezjusz, czy John Lock oraz media. W 1631 roku we Francji została wydana pierwsza, publiczna gazeta “La gazette”.

Sztuka baroku była przesycona symboliką. Powodowało to ogromną liczbę zdobień oraz odwoływanie się to do tematyki religijnej. W literaturze zaś pojawiają się tak oryginalne tematy jak zagadnienie śmierci, cierpienia, czy choroby. W związku z rosnącą liczbą zdobień i przepychem, w architekturze widoczne były przede wszystkim wielkie pałace i zamki wykonane z bogatych materiałów.

ashe