Opera i fuga – najważniejsze odkrycia baroku

W baroku rozwijała się przede wszystkim polifonia instrumentalna. Jeżeli chodzi o muzykę, to pojawił się w tej epoce nowy gatunek, który szybko zyskał olbrzymią popularność. Była to Opera.

Opera to wielki gatunek wokalno-instrumentalny, który charakteryzuje się tym, że oprócz warstwy muzycznej, posiada również akcję sceniczną. Grupa artystów zwana Cameratą Florencką postanowiła odrodzić idee greckiego dramatu. W greckim dramacie właśnie mieliśmy do czynienia z jednością muzyki, gry aktorskiej, ruchu scenicznego i śpiewu. Do tych właśnie założeń postanowiła wrócić grupa tworząc współczesne im dzieło drama pre musica. Inspirowali się oni głównie mitologią grecką, dlatego też powstawały takie działa jak np. “Orfeusz i Eurydyka”.

Opera coraz popularniejsza

Okazało się, że gatunek ten szybko zyskał sporą popularność i przeniósł się do publicznych teatrów włoskich, chociażby w Neapolu czy Wenecji. Opera, będąc gatunkiem dostępnym dla szerokiej publiczności, musiała być coraz bardziej efektowna. Zmieniano też więc tematykę na bardziej przyjazną ówczesnemu społeczeństwu. Obowiązywała przede wszystkim tematyka miłosna, uwzględniająca romanse, afery i skandale. W operze warstwę instrumentalną wykonywała orkiestra barokowa, w której obowiązkowo musiał występować klawesyn. Natomiast na scenie, aktorzy i aktorki, byli również wokalistami. Główną wokalistką opery, tzw. pierwszą śpiewaczką jest primadonna. Kobiety walczyły o ten tytuł, który wymagał jednak olbrzymich umiejętności wokalnych i nieprzeciętnej urody. Opera podzieliła się szybko na dwa rodzaje: operę komiczną, czyli operę buffa, która dotykała problemów lekkich i żartobliwych, oraz operę seria, czyli operę poważną, dramatyczną.

Fuga

Oprócz opery w baroku rozwija się również muzyka instrumentalna. Nowo powstałym gatunkiem tej muzyki jest fuga. Fuga przyczyniła się znacznie do rozwoju polifonii, czyli prowadzenia kilku niezależnych głosów jednocześnie w jednej kompozycji. Powstawały fugi od dwóch głosów do czterech, a zdarzały się nawet pięciogłosowe utwory.

Opisane w tekście zjawiska to najbardziej charakterystyczne i najistotniejsze przemiany, jakie zaszły w dziedzinie muzyki na przestrzeni epok takich jak średniowiecze, renesans czy barok.