Cechy muzyki średniowiecznej

Trzy podstawowe cechy muzyki średniowiecznej

Muzykę średniowieczną określilibyśmy dziś jako niezbyt porywającą, ale z całą pewnością można o niej powiedzieć, że była bardzo charakterystyczna i znając jej podstawowe cechy, łatwo ją wyróżnić na tle utworów innych epok. Przede wszystkim była to muzyka jednogłosowa, oraz wykonywana przez mężczyznę, kobiety nie były dopuszczone do muzykowania. To dwie podstawowe cechy muzyki początków średniowiecza, aż do X wieku.

Muzyka jednogłosowa, nawet jeśli była wykonywana przez chór, posiadała jedną linię melodyczną. Nie było rozbicia na kilka głosów. Oprócz tego, nie towarzyszyły jej żadne instrumenty – nazywano ją muzyką wykonywaną a cappella (tj. bez towarzyszenia instrumentów, bez podkładu instrumentalnego). Jedynie głosy wokalne miały dostęp do wykonywania muzyki w średniowieczu. Miała ona przede wszystkim charakter religijny. Czasy średniowiecza to bowiem dominacja państwa kościelnego. Typ śpiewu, który słyszeliśmy w owych czasach, miał swoją specjalną nazwę. Był to chorał gregoriański. Termin “chorał” określa tutaj typ śpiewu. Słowo “gregoriański” pochodzi od imienia papieża Grzegorza I, ponieważ to on dokonał klasyfikacji, wyboru i uporządkował wszystkie śpiewy średniowieczne, zapisując je w jednej księdze. Dzięki temu było wiadomo, jaka warstwa muzyczna ma towarzyszyć podczas mszy świętej. To tylko niektóre cechy muzyki z czasów średniowiecza. Czym jeszcze charakteryzowała się?